9. Cultuur en sport democratiseren

Cultuur lijkt dikwijls een ver-van-mijn-bedshow, waar enkel een bepaalde elite in geïnteresseerd is. Iedereen kent ondertussen wel de stralende ‘A’ als het nieuwe logo van onze stad. Niet alleen kun je er in Antwerpen zelf nergens aan ontsnappen, ze wordt ook nog eens gebruikt om bijvoorbeeld op de openbare televisie reclame te maken om in Antwerpen te komen wonen. In dergelijke spotjes wordt een idyllisch beeld naar voor gebracht alsof Antwerpen een stad van melk en honing is. Zijn de mensen die dit soort zaken verzinnen gewoon blind voor de sociale realiteit in deze stad of is er meer aan de hand?

Wie bij het zien van deze spotjes even nadenkt over de eigen concrete leefsituatie kan daarbij wel eens een zure smaak in de mond krijgen. De modale Antwerpenaar maakt zich zorgen om zijn job en zijn toekomst en kijkt gefrustreerd toe hoe Antwerpen wordt voorgesteld als een paradijs waar iedereen in een loft woont, terwijl hij/zij zelf geconfronteerd wordt met stijgende huur- en koopprijzen terwijl de woonkwaliteit voor een gemiddeld huis op de privémarkt en/of een sociale woning erop achteruit gaat. Het zal de dames en heren van ons stadsbestuur worst wezen: de illusie moet verdergezet worden en de sociale noden die in Antwerpen bestaan moeten te allen tijde verborgen en ontkend worden. Het toont aan in hoeverre de Scheldestad steeds meer als een bedrijf gerund wordt in plaats van als een leefgemeenschap.

Deze retoriek beheerst zowat elk evenement dat de stad organiseert. De toegangsprijzen sluiten een belangrijk deel van de Antwerpse bevolking bij voorbaat al uit. Dat is helemaal niet erg: zo wordt het droombeeld van Antwerpen enkel maar verder in de verf gezet. In onze stad geen ‘marginalen’, geen mensen die het moeilijk hebben: enkel beter gegoede tweeverdieners zijn welkom. Hetzelfde beleid dat gevoerd wordt inzake huisvesting en andere domeinen wordt door de reclamejongens en –meisjes van het Schoon Verdiep nog verder geaccentueerd doorheen zulke campagnes.

Ook ons straatbeeld wordt in de uitverkoop gezet. Steeds minder kijken we er nog van op dat er weer een overdreven gigantisch reclamepaneel voor Ticket Restaurant-maaltijdcheques plots de hele Groenplaats ontsiert. Niet alleen voert het huidige stadsbestuur een geromantiseerde reclamecampagne over de stad, die stad moet bovendien zelf ook nog eens herleid worden tot één groot reclamepaneel.

Rood! staat voor een andere politiek, een politiek waarin de stad als een leefgemeenschap bestuurd wordt, met haar eigen sociale noden en problemen en niet als een winstgevend bedrijf. De meerderheid van de bevolking heeft er lak aan dat Antwerpen wordt voorgesteld als een paradijs terwijl de leefomstandigheden er dagelijks op achteruitgaan.

Vele culturele beslissingen uit het verleden lijken dan ook eerder afgestemd te zijn op de elites, eerder dan op de meerderheid van de bevolking. Tegenover het elitisme van de binnenstad staat de evenredige verloedering, verschraling en verwaarlozing van de periferie. Deurne, Merksem, Linkeroever en andere districten verliezen status en kwaliteit van leven.

Rood! stelt voor:

• Een einde aan de ‘Antwerpse’ stadsreclamecultuur. Leg de focus op het vervullen van de sociale noden in onze stad, niet op prestigeprojecten en reclamecampagnes! Stop de uitverkoop van ons straatbeeld! Laat de stad in haar waarde en stel paal en perk aan de ongebreidelde wildgroei van reclamepanelen! Organiseer evenementen die de Antwerpenaars bij het sociale leven betrekken! Geen ‘Jongerenhoofdstad van Europa’ met inkomprijzen die Antwerpse jongeren niet kunnen betalen, maar toegankelijke en betaalbare recreatiemogelijkheden;
• Oprichting van wijkgebonden dienstencentra met geïntegreerd aanbod van sport, cultuur, artistieke opleidingen of cursussen, recreatie en volksontwikkeling;
• Veel meer investeren in sportinfrastructuur in de buurten, eerder dan in elitaire en top-sport (25 miljoen voor een stadion);
• Sportinfrastructuur moet meer beschikbaar gesteld worden aan de individuele gebruiker en niet overwegend aan sportclubs;
• Het recht vrijwaren van iedereen om – in deze interculturele samenleving – zijn of haar culturele eigenheid te beleven;
• Het herinvoeren van eenvoudige inschrijving van de openbare bibliotheek (afschaffing van het lidgeld);
• Heropening van de 7 gesloten wijkbibliotheken;
• Uitbreidingsactiviteiten (internet, poppenspel, lezingen,…) in de wijkbibliotheken, in samenwerking met de buurt;
• De collectie van het MAS te heroriënteren naar een aanbod waarin de nadruk ligt op het belang van de rol van de werkende bevolking in de geschiedenis van Antwerpen; het 2-sterrenrestaurant in het MAS vervangen door een gewone cafetaria, zoals oorspronkelijk gewenst door de architect;
• De ombouw van de Stadsfeestzaal tot stedelijke feestzaal voor scholen en verenigingen in plaats van een zoveelste winkelcentrum; de dringende restauratie van het Handelscentrum;
• Heropening van het Etnografisch Museum en het Volkskundemuseum;
• Oprichting van kunstenaarshuizen en communicatiecentra, met ateliers en ontmoetingsplaats voor kunstenaars;
• Organisatie van een jaarlijks kunstenfestival in de meest brede zin van het woord (theater, film, beeldende kunst,…), opgebouwd vanuit de zelforganisatie in de wijken;
• Verruiming van het aanbod cultuur voor iedereen (gratis toegang tot musea, bibliotheken, enz), alsook gratis culturele dienstverlening inzake materiaal, lokalen en faciliteiten;
• Respect en tolerantie bevorderen voor ieders culturele eigenheid;
• De activiteit van kunstenaars erkennen als nuttige, maatschappelijk waardevolle arbeid door hen zo nodig het leefloon toe te staan;
• Het stedelijk kunstenonderwijs verder uitbouwen en de drempel ervan verlagen door het schrappen van het inschrijvingsgeld;
• De achterstelling van vrouwelijke kunstenaars bestrijden;
• Het stedelijk kunstpatrimonium vrijwaren van privatisering en uitverkoop.

Ga terug naar de inhoudstafel